Miło nam poinformować, że w dniach 2 sierpnia-20 września 2019 roku w Oratorio San Giovanni Battista w Urbino we Włoszech miała miejsce wystawa rysunków Alicji Habisiak- Matczak pt. „Parlando con Jacopo e Lorenzo”.

Z okazji wystawy powstały dwa teksty krytyczne – autorstwa Giuliano Santiniego, Dyrektora Międzynarodowego Centrum Sztuki Kaus w Urbino oraz kuratora Oratorium Św. Jana Francesco Righi. Powstał też autorski tekst opisujący proces twórczy i stanowiący analizę dzieła braci Salimbeni w relacji do własnej twórczości. 

Rysunki i teksty opublikowane są w towarzyszącym wystawie wydawnictwie, zaprojektowanym przez włoską projektantkę Francescę Bellussi. Wydany przez Akademię katalog ukazał się w trzech językach i dostępny jest w Bibliotece ASP.

Kuratorami wystawy byli Giuliano Santini oraz Francesco Righi. W aranżacji brał udział Fernando Riusciadelli.

Na finisażu, który odbył się 18-go września 2019 roku, gościli mieszkańcy Urbino, studenci tamtejszych uczelni artystycznych oraz wykładowcy, tacy jak profesorowie Pino Cucco, Siro Cangiotti, Alfredo Bartolomeoli i Bruno Cerboni Bajardi. Wydarzenie uświetnił przedstawiciel władz Urbino, vice sindaco Roberto Cioppi oraz Przeor Konfraterni Św. Jana Chrzciciela w Urbino. 

Wystawa stanowiła zwieńczenie dwuletniego projektu artystycznego, podjętego w dialogu z dziełem braci Jacopo i Lorenzo Salimbenich, którzy w 1416 roku wykonali cykl fresków ilustrujących życie Św. Jana Chrzciciela. Oratorium Św. Jana w Urbino jest niezwykłym zabytkiem sztuki, a freski tam prezentowane są wyjątkowym przykładem międzynarodowego gotyku. Codziennie miejsce odwiedzane jest przez setki turystów z całego świata. W czasie pobytu w Urbino podjęłam twórczy dialog z obrazami włoskich mistrzów- wykonałam kolekcję rysunków, na których zreinterpretowałam ukazane przez braci sceny, przekształcając ich barwny, pełen ludzi i zwierząt świat w czarnobiałe pejzaże pozbawione postaci. Mój projekt polegał na odtworzeniu przestrzeni stanowiącej tło dla ilustrowanych wydarzeń w taki sposób, w jaki postrzegali ją artyści nie znający perspektywy zbieżnej. Jest to studium sposobów ukazywania przestrzeni na płaszczyźnie w czasach, gdy dopiero miał nadejść rozkwit wiedzy o geometrycznej perspektywie. Bracia Salimbeni byli artystami awangardowymi jak na swoje czasy, stosowali perspektywę przybliżoną, intuicyjną. Powstałe rysunki mają nieco surrealistyczny charakter, pozbawione ludzi sceny emanują atmosferą wyobcowania, ale celem ich jest ukazanie architektury i pejzażu tak, jak mógłby wyglądać widziany oczami Salimbenich. Zostałam zaproszona do zorganizowania wystawy rysunków w samym Oratorium – miejscu niezwykle prestiżowym, o wspaniałej historii. Rysunki były prezentowane w bezpośrednim sąsiedztwie fresków, które je zainspirowały, więc mój projekt badawczy można było przeanalizować i odczytać na miejscu. Jak podkreślali organizatorzy, wystawę obejrzało setki osób odwiedzających Oratorium, a odbiorcy z dużym zainteresowaniem studiowali rysunki i towarzyszące wystawie teksty.

Alicji Habisiak- Matczak