Wydarzenia

2
  • miniatura
    Filename: miniaturka1.jpg
    Size: 83.6 KB
  • 01.jpg
    Filename: 01.jpg
    Size: 1994.85 KB
  • 02.jpg
    Filename: 02.jpg
    Size: 1354.3 KB
  • 04.jpg
    Filename: 04.jpg
    Size: 1569.93 KB

Serdecznie zapraszamy na spotkanie z twórcami książki „Marian Wimmer. Przestrzeń jako tworzywo sztuki”,  dr Aleksandrą Sumorok i dr. Tomaszem Załuskim, które odbędzie się 27 kwietnia 2022 r. (środa) o godz. 17.00 w czytelni głównej biblioteki Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi (ul. Wojska Polskiego 121). Panel dyskusyjny poprowadzi dr Łukasz M. Sadowski.

Marian Bernard Wimmer (1897–1970) – architekt, artysta, pedagog, organizator szkolnictwa artystycznego, teoretyk sztuki i architektury. Był absolwentem Politechniki Lwowskiej, w okresie międzywojennym projektował modernistyczne wille i schroniska na Podhalu oraz pracował jako nauczyciel, a później dyrektor Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. W czasie II wojny światowej kierował stworzonym przez siebie Wydziałem Dekoracji Wnętrza w lwowskim Instytucie Sztuk Plastycznych. Po wojnie przeniósł się do Łodzi, gdzie zorganizował od podstaw Wyższą Szkołę Filmową, a także współtworzył strukturę i program nowo powstałej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, z którą związał się na stałe jako wykładowca. W drugiej połowie lat 50. skupił się na działalności teoretycznej.

Jego głównym przedsięwzięciem pisarskim stała się książka „Przestrzeń jako tworzywo sztuki” (ok. 1958–1968), szeroko zakrojona synteza ewolucjonistyczno-humanistyczna, w której poszczególne dziedziny twórcze – od literatury i dramatu teatralnego przez film, malarstwo i rzeźbę aż po architekturę i urbanistykę – były rozpatrywane w swej specjalnej specyfice. Rozprawa, niepublikowana za życia autora i praktycznie nieznana, ukazuje się tutaj po raz pierwszy. Oprócz niej niniejszy tom zawiera szereg innych tekstów i opracowań koncepcyjnych Wimmera z późnych lat 50., 60. i początku 70. Towarzyszą im analizy współczesnych badaczek i badaczy, którzy rekonstruują bogatą biografię zawodową autora i proponują możliwe tropy interpretacyjne jego refleksji teoretycznej, ukazując jej odniesienia ideowe oraz tło historyczne. Dokonują przy tym rewizji istniejących narracji i wypełniają luki w historii.

do góry