Z głębokim bólem zawiadamiamy, że zmarł

prof. Grzegorz Sztabiński

wybitny teoretyk i historyk sztuki, jednocześnie artysta zajmujący się malarstwem, rysunkiem, sztuką instalacji, wieloletni pedagog Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. 

Wspaniały nauczyciel akademicki, uwielbiany przez studentów, ceniony przez współpracowników.

Odszedł od nas Człowiek wielkiego serca, wyjątkowej skromności i wrażliwości.

Będzie nam brakowało jego przenikliwej mądrości i szczerej życzliwości, którą wszystkich otaczał.

Zawsze będziemy o Nim pamiętać. 

Wyrazy głębokiego współczucia
Rodzinie
składają
Rektor, Senat oraz pracownicy i studenci
Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi

Pogrzeb prof. Grzegorza Sztabińskiego odbędzie się 20 listopada 2020 na Cmentarzu Rzymskokatolickim pod wezwaniem św. Antoniego (ul. Solec 11). Uroczystość pogrzebowa w kaplicy cmentarnej rozpoczyna się o godz. 9:50 (obowiązuje limit 8 osób). Rozpoczęcie procesji z kaplicy do miejsca pochówku przewidywane jest na godz. 10.30. Osoby chcące wziąć udział w ceremonii prosimy w imieniu rodziny Profesora o zachowanie dystansu społecznego.

Prof. dr hab. Grzegorz Sztabiński

Urodzony w 1946 roku w Łodzi. Studia artystyczne odbył w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (1964–1970) oraz filozoficzne na Uniwersytecie Łódzkim (1967–1972). Doktorat uzyskał w zakresie nauk humanistycznych (1980), a habilitował się w zakresie filozofii (spec. estetyka) w 1990 roku. W 1998 roku otrzymał tytuł profesora sztuk plastycznych. Od 1974 do 2016 roku pracował na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie w latach 1993–1999 i 2009–2013 kierował Katedrą Estetyki, a w latach 1999–2009 Katedrą Historii Sztuki. Równolegle od 1987 roku pracował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego) w Łodzi, gdzie prowadził zajęcia z teorii i historii sztuki oraz pracownię kompozycji plastycznej (później kompozycji intermedialnej). W latach 1992–2008 kierował w tej uczelni Zakładem Teorii i Historii Sztuki, a 2016 roku do 2020 roku był kierownikiem Katedry Teorii i Historii Sztuki. Odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

W działalności naukowej koncentrował się na problemach estetyki współczesnej i metodologii historii sztuki. Zajmował się również sztuką nowoczesną (zwłaszcza historią i teorią awangardy XX wieku) oraz współczesnymi zagadnieniami artystycznymi. Uprawiał krytykę artystyczną. Od 1994 roku był członkiem AICA (Association Internationale des Critiques d’Art).

Opublikował książki:Problemy intelektualizacji sztuki w tendencjach awangardowych (Łódź 1991), Dlaczego geometria? Problemy współczesnej sztuki geometrycznej (Łódź 2004), Inne idee awangardy. Wspólnota, wolność, autorytet (Warszawa 2011), Inne pojęcia estetyki (w druku). Dla wydawnictwa UNIVESTITAS zredagował wybory pism estetycznych Władysława Strzemińskiego (Kraków 2006) i Tadeusza Pawłowskiego (Kraków 2010). Opublikował słownik artystów Imiona własne sztuki łódzkiej. Współczesne malarstwo, grafika, rzeźba i twórczość intermedialna. (Łódź 2008). Jest też autorem ponad 200 artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach i wydawnictwach zbiorowych w Polsce i za granicą. Napisał bardzo wiele tekstów krytycznych na temat sztuki współczesnej. W 1999 roku utworzył i pełnił nieprzerwanie funkcję redaktora naczelnego rocznika „Art Inquiry. Recherches sur lesarts”.

Jako artysta zajmował się malarstwem, rysunkiem, sztuką instalacji i sporadycznie sztuką performance; jego prace były pokazywane na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych (np. São Paulo Art Biennial, 1979; the International Triennial of Drawing in Wrocław, 1978, 1981, 1988, 1992, 1995; Third International Symposium of Performance Art, Lyon 1981; the Symposium of Systematic and Constructive Art in Madrid, 1989; Językgeometrii – półwieczeprzemian, MCSW Elektrownia, Radom 2016).