J.M. Rektor Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi dr Przemysław Wachowski ma zaszczyt zaprosić na wystawę „Wracam do domu. Setna rocznica urodzin profesora Lecha Kunki". Kuratorem ekspozycji jest dr hab. Piotr Ciesielski, prof. uczelni.

Wystawa prezentowana będzie w Galerii Kobro w dniach 6–28 października 2020 r.

Wystawa „Wracam do domu. Setna rocznica urodzin profesora Lecha Kunki”, prezentowana w Galerii Kobro Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi w ramach obchodów 75-lecia uczelni, to pierwsza ekspozycja, w której tak wszechstronnie pokazana jest bogata i różnorodna twórczość Profesora.

Zobaczyć tu można malarstwo, dokumentację malarstwa ściennego, rysunki, projekty graficzne i scenograficzne, projekty i realizacje lalek wykonanych dla Teatru Lalek Arlekin w Łodzi. Wystawa uzupełniona została o zbiór osobistych dokumentów i fotografii, filmy i obszerny katalog wydany w wersji cyfrowej.

Prezentowane prace pochodzą ze zbiorów rodziny, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, Domu Aukcyjnego Rynek Sztuki w Łodzi, Muzeum Miasta Pabianic i Teatru Lalek Arlekin.

Dla spójności ekspozycji pominęliśmy okres, jak to określał Lech Kunka, prymitywny, przedwojennych studiów w łódzkiej szkole Wacława Dobrowolskiego, okupacji i pierwszych lat powojnia.

Ekspozycję otwierają „Szkicowniki paryskie” z lat 1948–1949, kiedy to Lech Kunka wyjechał na zaproszenie rządu francuskiego na roczne stypendium do Paryża i studiował w Académie Moderne Fernanda Légera. Kolejne okresy twórczości Profesora to okresy postkubistyczny, légerowski, ludowy, realistyczny, neorealistyczny (ekspresyjny), postmatissowski, kubistyczny. Następne cykle to prace związane z szeroko pojmowanym nowoczesnym realizmem i malarstwem strukturalnym po sztukę konstruktywistyczną.

Lech Kunka przez całe życie twórcze szukał nowych doświadczeń i emocji artystycznych, wypowiadając się w coraz to odmiennych technologiach i realizacjach. Jednocześnie nie odrzucał tradycji, a doświadczenia zdobyte podczas stypendium francuskiego wykorzystywał w sposób kreatywny w swojej działalności artystycznej. Przyjmuje się, że Lech Kunka był uczniem Władysława Strzemińskiego i Fernanda Légera i pozostał zawsze wierny ideom głoszonym przez mistrzów. W twórczości Profesora można jednak również dostrzec zainteresowania współczesnością i nowymi tendencjami w sztuce – malarstwem materii, minimal-artem, op-artem czy nawet pop-artem. W pewnym sensie był pierwszym postmodernistą. Asymilował tradycję i nowoczesność, wypracowując jednocześnie autorski, oryginalny styl wypowiedzi. Nie był artystycznym anarchistą, lecz reformatorem. Miał – i uważam, że ma wciąż – istotny wpływ na sposób kształcenia w łódzkiej uczelni plastycznej. Różnorodność, tolerancja, nowoczesność bez ortodoksyjnych założeń i biegłość technologiczna to artystyczny testament Lecha Kunki.

dr hab. Piotr Ciesielski, prof. uczelni